Watervallen, grotten en klappende banden
Door: Jacobine & Mick
Blijf op de hoogte en volg Mick en Jacobine
21 September 2013 | Laos, Khwaeng_Savannakhet
Nogmaals bericht vanuit Laos! Na onze fietstocht in Luang prabang hebben we hier oa wat typische lao gerechten geprobeerd. De lao fondue, fried eggplant en laap. De eerste twee waren zeer succesvol maar de laap, gemalenvlees met allerlei kruiden erdoor wat gegeten wordt door de lao bij speciale gelegenheden, beviel ons minder. Luang prabang staat met haar vele tempels op de werelderfgoedlijst van unesco. We weten niet of dat ook de reden is van de acondklok die LP heeft maar het leek ons wel aannemelijk. Om 23:30 gaan alle barren en kroegen dicht zodat het vanaf 12 uur stil is op straat, ook ons hostel verzocht ons vriendelijk voor 12 uur thuis te zijn. Van een ander Nederlands stel hadden we echter vernomen dat het nachtleven zich voortzet bij een bowlingbaan net buiten de stad dus zo geschiedde dat we samen met hen en een heel stel andere backpackers wat nachtelijke uren hebben staan bowlen. Weer eens iets anders dan de Fessa of de skihut!
Nadat we ook de prachtige Kung Si waterval dichtbij LP bezocht hadden zijn we verder afgezakt naar het zuiden. Vang vieng was onze volgende bestemming, de party plek voor backpackers in zuidoostazie, die bekend staat om het tuben en de doden die hier bij zijn gevallen. Vanwege het laagseizoen viel het nachtleven wat tegen en het tuben is allang niet meer wat het is geweest. Er zijn nog maar 3 barren langs de rivier en alle glijbanen en indianenslingers die voor de ongevallen zorgde zijn inmiddels verdwenen. Wij konden er echter niet om rouwen want Vang vieng ligt in een prachtige omgeving waar wij een hele dag getubed hebben door een grot, gekajakt hebben over de rivier en weggeblazen werden door de kracht van het water van de waterval waar we onder konden zwemmen.
Next destination: Vientianne, de hoofdstad! Laos heeft eigenlijk geen noemenswaardige steden, zelfs Vientianne was klein en ook qua verkeersdrukte stelde het niet veel voor. Wij hebben de middag die we er hebben door gebracht de 'paixion' een soort arc de triomphe en het nationale symbool ' that luang' bezocht. Geen stad voor een lange stop dus de volgende ochtend doken we weer eens de lokale bus in voor een reisdag richting centraal laos.
De wegen zijn oke, althans Mick vind ze prima maar zelf denk ik dat ze nog door de fransen zijn aangelegd. Hobbelend en met een gemiddelde snelheid van zo'n 60km per uur kosten de afstanden al gauw heel wat reisuurtjes. Zeker wanneer we zoals de laatste twee lange afstanden geen andere optie hebben dan de lokale bus. Gelukkig is er onderweg meer dan genoeg te zien. Te beginnen met de bussen zelf en hun reizigers. Ze zijn volgepakt met van alles en nog wat inclusief dingen als nieuwe voorraden voor de lokale winkels. De Lao stappen in ieder gehucht in en uit zolang het maar langs de route ligt en een toiletstop kan betekenen dat we random langs de weg stoppen en de Lao de bosjes inschieten om hun behoefte te doen. Eens in de zoveel tijd stappen er wat verkoopvrouwtjes op met schalen vol fruit, en geroosterde beesten waarmee ze zich door de bus manouvreren.
Zoals gezegd stoppen we overal om mensen af te zetten, koeien op de weg, kleine hutjes, alles. Wel een erg mooi uitzicht. Eenmaal werd er een vrouwtje afgezet bij een boerderij, waar waarschijnlijk haar moeder al stond te wachten. Ze keek blij en zwaaide naar de persoon uit de bus. Toen besloot ze even haar neus te legen, door haar ene neusgat dicht te duwen en daarna hard te blazen. De snotslierten vlogen eruit, waarbij haar hele gezicht onder zat. We keken rustig even uit t raam en dan zie je dat. Smakelijk.
Na deze bijzondere busreis van 8 uur met laose popmuziek op de achtergrond arriveerde we in het dorpje kong lo wat op 10 minuten afstand lopen ligt van de door ons beoogde bestemming: de kong lo cave, een grot onder de bergen van7,5 kilometer lang. Het is echter al te laat om hem nu nog te bezoeken dus we moeten het nog een dagje uitstellen. Na alles wat we onderweg al van de dorpjes en de Lao hebben gezien hebben we niet zo' n trek in een overnachting in een homestay. We hebben geluk ondanks dat de lonely planet niets leek te weten over het bestaan van dit dorp is er zelfs een schoon en redelijk comfortabel guesthouse te vinden!
De Kong Lo cave was in een woord fascinerend. Met een wankel bootje, aangedreven door een grasmaaiermotor mer tweebladsschroef, gingen we de cave in. Na de eerste meters is het pikkedonker en ben je blij met je zaklampje op je hoofd. Vooral Jacobine, gezien er enorme spinnen zouden moeten wonen. Na een aantal minuten door de wateren van deze grot gecrost te hebben, gingen we aanleggen op een strandje. Zij eruit, wij eruit. Nogmaals: pikkedonker; strandje in een grot; onder duizenden kilo's limestone. Heel apart gevoel. Een van de twee ventjes liep voor ons uit naar, jawel, een lichtschakelaar. Het was nog steeds gedimd licht, maar nu konden we wel de enorme stalagmieten en stalactieten bewonderen. Hierna zijn we de andere kant uitgekomen, waarna we weer terugvoeren.
Toen we terugliepen van de cave zagen we een man of 20 in een kring staan. Ze hadden zonet een bizon-achtig beest geslacht en waren de buit aan het verdelen. Dit leek ons logisch, gezien in het communistische systeem is elke koe van iedereen. Het partijtje was gewoon op een plastic zijltje, met de blote handen in de brandende zon.
Bij de cave komen was redelijk easy, terug naar de beschaving was een tweede. We zijn met twee verschillende sawngtheaws (pickups met achterop bankjes voor +- 8 mensen of 22 aziaten met hebben en houden) naar DE kruising gegaan. Dit betreft de kruising van de volgens ons enige twee verharde wegen van Laos, 8 en 13, vanaf waar we konden afzakken naar het zuiden. We hadden (weer) enorm geluk met de overstap voor de bus naar Pakse: gemiddeld trajectje veenendaal-rotterdam heeft meer vertraging/wachttijd. Het was natuurlijk te mooi om waar te zijn. BAM! Geslinger, rokend tot stilstand komen en niets raken: de langverwachte klapband in dit verhaal. Linksvoor was aan gort, gezien de gladde rubberen lappen was het ook wel te verwachten. Gelukkig kregen we een nieuw bandje met niet meer dan een millimeter profiel en een redelijke scheur in het rubber. De vertraging was wel te overzien, dit doen ze duidelijk vaker.
Nog wat watervallen hebben we gezien zoals we die ook kennen in Nederland, namelijk regen, regen en nog meer regen. Het regenseizoen is duidelijk nog niet afgelopen, wat naast de regen zelf veel spectaculairs met zich meebrengt. Zo zijn bijvoorbeeld alle watervallen veel groter, sommige steden onbereikbaar door overstromingen en is alles in bloei. Dit hebben wij de afgelopen dagen gezien op het Bolavenplateau, oostelijk van de bovengenoemde stad Pakse. Het Bolavenplateau kenmerkt zich door koffie-, bananen- en rijstplantages; de inwoners (laven) en de natuur. Als motormuizen hebben we ongeveer 400km afgelegd in krap 3 dagen en daarmee erg veel landelijk gebied verkend. We hadden een scooter en een semi-automaat, 100cc was wel ideaal met het heuvelachtige landschap.
Dorp in dorp uit reden we over de geasfalteerde wegen, af en toe een straatje met hutjes en dan weer niets. Ook hebben we wat slecht begaanbare paden gehad die nu met de modder en regen echt niet te doen waren. In de bijbel (lonely planet) vertelden ze over minder goede wegen, maar dat was duidelijk geschreven tijdens het droge seizoen (het hoogseizoen hier). Als de locals jou en anderen wegsturen, weet je hoe laat het is. De eerste dag was het af een toe een buitje, tweede zijn onze handen flink verbrand door de zon en de derde kwam het de hele dag met bakken uit de hemel.
Het leuke van ons tripje is dat alle kindjes naar je zwaaien en je 3 dagen geen toeristen ziet. Zo hebben we de tweede dag ook gegeten in een soort schuurtje, waar tevens aan karaoke werd gedaan. Karaoke is duidelijk iets waar ze hier gek op zijn, overal zie je het. Als je denkt dat Volendam erg is: hier louter zoetsappige verhalen over onbereikbare liefdes. Althans, dat is wat wij uit de clips opmaakten.
Al met al hebben we deze dagen veel watervallen, natuur en mensen bekeken. Toch blijven we ons verwonderen over hoe mooi het hier is.
Morgen gaan we met een minibusje richting si pan dan, de 4000 eilanden in de Mekong. Alweer bijna het einde van onze tijd in Laos, gelukkig liggen er meer landen in het verschiet.
*voor de duidelijkheid: we zijn nu in Pakse. Op de een of andere manier snapt waarbenjij.nu dit niet...
Nadat we ook de prachtige Kung Si waterval dichtbij LP bezocht hadden zijn we verder afgezakt naar het zuiden. Vang vieng was onze volgende bestemming, de party plek voor backpackers in zuidoostazie, die bekend staat om het tuben en de doden die hier bij zijn gevallen. Vanwege het laagseizoen viel het nachtleven wat tegen en het tuben is allang niet meer wat het is geweest. Er zijn nog maar 3 barren langs de rivier en alle glijbanen en indianenslingers die voor de ongevallen zorgde zijn inmiddels verdwenen. Wij konden er echter niet om rouwen want Vang vieng ligt in een prachtige omgeving waar wij een hele dag getubed hebben door een grot, gekajakt hebben over de rivier en weggeblazen werden door de kracht van het water van de waterval waar we onder konden zwemmen.
Next destination: Vientianne, de hoofdstad! Laos heeft eigenlijk geen noemenswaardige steden, zelfs Vientianne was klein en ook qua verkeersdrukte stelde het niet veel voor. Wij hebben de middag die we er hebben door gebracht de 'paixion' een soort arc de triomphe en het nationale symbool ' that luang' bezocht. Geen stad voor een lange stop dus de volgende ochtend doken we weer eens de lokale bus in voor een reisdag richting centraal laos.
De wegen zijn oke, althans Mick vind ze prima maar zelf denk ik dat ze nog door de fransen zijn aangelegd. Hobbelend en met een gemiddelde snelheid van zo'n 60km per uur kosten de afstanden al gauw heel wat reisuurtjes. Zeker wanneer we zoals de laatste twee lange afstanden geen andere optie hebben dan de lokale bus. Gelukkig is er onderweg meer dan genoeg te zien. Te beginnen met de bussen zelf en hun reizigers. Ze zijn volgepakt met van alles en nog wat inclusief dingen als nieuwe voorraden voor de lokale winkels. De Lao stappen in ieder gehucht in en uit zolang het maar langs de route ligt en een toiletstop kan betekenen dat we random langs de weg stoppen en de Lao de bosjes inschieten om hun behoefte te doen. Eens in de zoveel tijd stappen er wat verkoopvrouwtjes op met schalen vol fruit, en geroosterde beesten waarmee ze zich door de bus manouvreren.
Zoals gezegd stoppen we overal om mensen af te zetten, koeien op de weg, kleine hutjes, alles. Wel een erg mooi uitzicht. Eenmaal werd er een vrouwtje afgezet bij een boerderij, waar waarschijnlijk haar moeder al stond te wachten. Ze keek blij en zwaaide naar de persoon uit de bus. Toen besloot ze even haar neus te legen, door haar ene neusgat dicht te duwen en daarna hard te blazen. De snotslierten vlogen eruit, waarbij haar hele gezicht onder zat. We keken rustig even uit t raam en dan zie je dat. Smakelijk.
Na deze bijzondere busreis van 8 uur met laose popmuziek op de achtergrond arriveerde we in het dorpje kong lo wat op 10 minuten afstand lopen ligt van de door ons beoogde bestemming: de kong lo cave, een grot onder de bergen van7,5 kilometer lang. Het is echter al te laat om hem nu nog te bezoeken dus we moeten het nog een dagje uitstellen. Na alles wat we onderweg al van de dorpjes en de Lao hebben gezien hebben we niet zo' n trek in een overnachting in een homestay. We hebben geluk ondanks dat de lonely planet niets leek te weten over het bestaan van dit dorp is er zelfs een schoon en redelijk comfortabel guesthouse te vinden!
De Kong Lo cave was in een woord fascinerend. Met een wankel bootje, aangedreven door een grasmaaiermotor mer tweebladsschroef, gingen we de cave in. Na de eerste meters is het pikkedonker en ben je blij met je zaklampje op je hoofd. Vooral Jacobine, gezien er enorme spinnen zouden moeten wonen. Na een aantal minuten door de wateren van deze grot gecrost te hebben, gingen we aanleggen op een strandje. Zij eruit, wij eruit. Nogmaals: pikkedonker; strandje in een grot; onder duizenden kilo's limestone. Heel apart gevoel. Een van de twee ventjes liep voor ons uit naar, jawel, een lichtschakelaar. Het was nog steeds gedimd licht, maar nu konden we wel de enorme stalagmieten en stalactieten bewonderen. Hierna zijn we de andere kant uitgekomen, waarna we weer terugvoeren.
Toen we terugliepen van de cave zagen we een man of 20 in een kring staan. Ze hadden zonet een bizon-achtig beest geslacht en waren de buit aan het verdelen. Dit leek ons logisch, gezien in het communistische systeem is elke koe van iedereen. Het partijtje was gewoon op een plastic zijltje, met de blote handen in de brandende zon.
Bij de cave komen was redelijk easy, terug naar de beschaving was een tweede. We zijn met twee verschillende sawngtheaws (pickups met achterop bankjes voor +- 8 mensen of 22 aziaten met hebben en houden) naar DE kruising gegaan. Dit betreft de kruising van de volgens ons enige twee verharde wegen van Laos, 8 en 13, vanaf waar we konden afzakken naar het zuiden. We hadden (weer) enorm geluk met de overstap voor de bus naar Pakse: gemiddeld trajectje veenendaal-rotterdam heeft meer vertraging/wachttijd. Het was natuurlijk te mooi om waar te zijn. BAM! Geslinger, rokend tot stilstand komen en niets raken: de langverwachte klapband in dit verhaal. Linksvoor was aan gort, gezien de gladde rubberen lappen was het ook wel te verwachten. Gelukkig kregen we een nieuw bandje met niet meer dan een millimeter profiel en een redelijke scheur in het rubber. De vertraging was wel te overzien, dit doen ze duidelijk vaker.
Nog wat watervallen hebben we gezien zoals we die ook kennen in Nederland, namelijk regen, regen en nog meer regen. Het regenseizoen is duidelijk nog niet afgelopen, wat naast de regen zelf veel spectaculairs met zich meebrengt. Zo zijn bijvoorbeeld alle watervallen veel groter, sommige steden onbereikbaar door overstromingen en is alles in bloei. Dit hebben wij de afgelopen dagen gezien op het Bolavenplateau, oostelijk van de bovengenoemde stad Pakse. Het Bolavenplateau kenmerkt zich door koffie-, bananen- en rijstplantages; de inwoners (laven) en de natuur. Als motormuizen hebben we ongeveer 400km afgelegd in krap 3 dagen en daarmee erg veel landelijk gebied verkend. We hadden een scooter en een semi-automaat, 100cc was wel ideaal met het heuvelachtige landschap.
Dorp in dorp uit reden we over de geasfalteerde wegen, af en toe een straatje met hutjes en dan weer niets. Ook hebben we wat slecht begaanbare paden gehad die nu met de modder en regen echt niet te doen waren. In de bijbel (lonely planet) vertelden ze over minder goede wegen, maar dat was duidelijk geschreven tijdens het droge seizoen (het hoogseizoen hier). Als de locals jou en anderen wegsturen, weet je hoe laat het is. De eerste dag was het af een toe een buitje, tweede zijn onze handen flink verbrand door de zon en de derde kwam het de hele dag met bakken uit de hemel.
Het leuke van ons tripje is dat alle kindjes naar je zwaaien en je 3 dagen geen toeristen ziet. Zo hebben we de tweede dag ook gegeten in een soort schuurtje, waar tevens aan karaoke werd gedaan. Karaoke is duidelijk iets waar ze hier gek op zijn, overal zie je het. Als je denkt dat Volendam erg is: hier louter zoetsappige verhalen over onbereikbare liefdes. Althans, dat is wat wij uit de clips opmaakten.
Al met al hebben we deze dagen veel watervallen, natuur en mensen bekeken. Toch blijven we ons verwonderen over hoe mooi het hier is.
Morgen gaan we met een minibusje richting si pan dan, de 4000 eilanden in de Mekong. Alweer bijna het einde van onze tijd in Laos, gelukkig liggen er meer landen in het verschiet.
*voor de duidelijkheid: we zijn nu in Pakse. Op de een of andere manier snapt waarbenjij.nu dit niet...
-
21 September 2013 - 15:40
Lan:
Ha Bine en Mick,
Wat een leuke verhalen!!!
Vooral dat vrouwtje die haar neus leegt hahaha.
Heel veel plezier en geniet er van!!! -
21 September 2013 - 16:09
Yvonne:
Ha lieve Bine en Mick,
Tsjonge, wat een avonturen allemaal weer. Weer heerlijk om jullie verslag te lezen. Wat zullen jullie straks veel te vertellen hebben. En geweldig dat jullie ook steeds wat foto's plaatsen. Ziet er stoer uit, in het bootje met de lampjes op. En dan die scooters, gelukkig dat ik niet altijd weet hoe jullie je vervoer regelen. Nou, nu op naar de 4000 eilandjes. Daar zijn jullie voorlopig wel zoet mee om die allemaal te bezoeken (: Dikke kus van mama
-
21 September 2013 - 16:40
Tom:
Hi Bine en Mick,
wat een prachtige verhalen en mooie foto's. Ik mis alleen de foto van het vrouwtje nog (of maar beter van niet ;-) Heerlijk zoals jullie genieten. Ik kijk nu al weer uit naar jullie volgende verslag !
Knuffels, Tom. -
21 September 2013 - 17:08
Huub:
Hartstikke leuk al die avonturen, ik zou er best wel bij willen zijn, maar ja, af en toe moet er ook nog gewerkt worden. Veel plezier verder. Huub -
21 September 2013 - 20:55
Thea:
Wat een leuk verhaal. Dat wordt weer uitkijken naar het volgende verhaal. Het brengt leuke herinneringen boven. Lekker blijven genieten alle 2.
We houden de atlas erbij.
Dikke kus Thea -
21 September 2013 - 22:18
Cocky:
Hoi Bine en Mick. Wat een leuke avonturen weer.met plezier jullie verhaal gelezen en dan de foto's erbij. Geweldig.
Blijf genieten en veel lol hebben.
Een mooi vervolg naar de volgende locatie.
Knuffels van ons.
-
22 September 2013 - 01:36
Netty:
Hoi, mick en bine wat heerlijk om van jullie wat te horen. Wat een leuk verslag van jullie avonturen. Ik ben zo blij met de foto's, zo kan ik het een beetje voorstellen hoe jullie alles beleven. Wat byzonder met dat bootje in de grotten en dan pikkedonker! Wat een leuke ervaring. Vooral de bevolking en dat er bijna geen toeristen zijn. Heel apart. Ik wilde maar dat ik er bij kon zijn om te zien dat jullie zo genieten. Mick en Bine geniet nog heerlijk van alle dingen die nog komen. Liefs en een dikke kus , mam xxxx -
22 September 2013 - 10:21
Wiljo:
Nou dat klinkt weer geweldig!! Mooi en bijzonder land dus, Laos!! Leuk verhaal!
Veel plezier verder!! Wiljo. -
22 September 2013 - 13:04
Kevin:
hey backpackers! Erg leuk om de foto's bij het verhaal te zien haha!
Veel plezier nog! we keep in touch!
xxx -
22 September 2013 - 17:51
Annemieke:
Ha Bine en Mick,
Wat een avonturen beleven jullie! We genieten van jullie verhalen en foto's. Heel veel plezier nog!
X Annemieke en Martien -
22 September 2013 - 17:58
Co En Marja:
Wat beleven jullie veel onderweg. We zien het helemaal voor ons. Fijn dat jullie ook even de tijd nemen om een uitgebreid verslag te sturen.
Als jullie in november terug zijn, moeten we natuurlijk alle verhalen uitgebreid horen.
Geniet verder -
22 September 2013 - 18:56
Anneke Van Wijk:
Jongens, wat een feest zo'n fantastische reis. Leuke en mooie foto's en wat een aparte slagerijen!! Geniet lekker verder. Liefs Anneke -
22 September 2013 - 20:10
Paul:
Ha Bine en Mick,
Wat een prachtige verhalen en schitterende foto`s. In het volgende verslag hoop ik een beschrijving van alle 4000 eilandjes te vinden!
Veel plezier en geniet ervan!
Groetjes, Paul -
23 September 2013 - 04:00
Anton En Tineke:
Hoi Jacobine & Mick,
Enorm leuk om jullie utigebreide verslagen te lezen en ook nog foto's te kunnen bekijken,
wat een gesjees met die scooters! (MET Helm op, Gelukkig!)
Veel plezier op de eilanden en we kijken al uit naar het volgende verhaal,
veel liefs,
Anton en Tineke -
25 September 2013 - 08:58
Didi Woudstra:
Wat een indrukwekkend verslag. Compleet andere wereld.
Dat vlees op plastic, totaal andere cultuur. Mooi om dit allemaal te lezen.
Wat zullen jullie je vaak verbazen. Heb nog een mooie tijd daar.
Groeten,
Didi -
05 Oktober 2013 - 10:11
Dieuwertje:
Tsjonge het lijkt wel een avonturen roman! :D stoer hoor met die scooters. Geniet nog verder! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
